İdare altındakiler üç sınıfa ayrılır:
1. Sınıf: Akıllı, dindar ve fazilet sahibidir, idarecinin başarılı olması için, karşılaştığı güçlüklerin çözümlenmesinde daima ona yardımcı olurlar. Muvaffakiyeti için Cenab-ı Hakka dua edip mutluluğunu isterler. Bunlara güler yüz göstermeli, sözlerine kulak vermeli ve iltifat etmelidir.

2. Sınıf: Bunlar, bazen hayra, bazen de kötülüğe meyleder. Yani tabiatları iyiliği de kötülüğü de yapmaya müsaittir. Böyle kimseleri, iyiliğe meylettikleri zaman teşvik, kötülüğe yönelince de azarlamak ve korkutmak lazım gelir.

3. Sınıf: Bunlar adi ve sefil kişilerdir. Her davete koşarlar. Nereden bir şey görse o tarafa meylederler, iradeleri zayıftır, herkese uyarlar.

Bunlar, ümitsizlik vermeyecek derecede korkutulmalı ve ifrata varmayacak kadar cezalandırılmalıdır.
İdarecinin; anlayış-zeka, meselelere çözüm bulma kuvveti, elemanları, sağlam bina gibi de olsa yine de bunlara güvenerek bir umursamazlığa düşmesi doğru olmaz.

İdareci, işleri bu minval üzere yürütürken henüz ortaya çıkmamış olan fakat meydana gelmesi muhtemel olan meseleler için de daima tedbirli olmalıdır. Yani olması muhtemel işler hakkında da tedbirli olmak; güç durumların çıkabileceğini de unutmamak gerekir.